***..

Naglatagaw ang hunahuna mintras naglatas sa dakong ulan,
kulismaot na ang dagway naglisod ug lakaw dili na kadagan,
mongislo sa matag yatak ning tiilang dili na maantigo molakang,
pamuypoy sa tibook lawas daw gibunalan usab kining bat-ang,
nakapanghupaw ning tahas nga mapasigarbohong gidawat,
mipungko makadiyot, nakapangutana ug wala ba ako gilamat.

Miginhawa ug lalom, mipadayon sa pagkagiw ngadto sa awaaw,
may nalabyan akong mipahulay naghinuktok sa akong tan-aw,
tatawng nangluspad sa kakutas sa pagsaka sa bangiitang bukid,
inay molingkod lamang mitupad ako makadiyot kaniyag miligid,
mipahiyom ug mitimbaya dayon ug pangutanas akong gibati,
"mada pa'g smile" matod ko, p'ro sa tinood murag na gyud ug dili.

Gililong ko na lamang ug giantos ang gibating dili ko masabot,
boot dili mopadayon apan may hunghong kinahanglang makab-ot,
ang kalag gusto makatapos apan ang lawas nagpunay'g bagutbot,
wala'y higayong dili makapanglingo ang dagwayng nagkulismaot,
may mi abiba ug misukna kun mahimo pa ba nako ang pagtapos,
pinugos nga pahiyom, "mada pag smile" mao ray akong gibalos!

Daw dili ako makatoo nga nakita ko na ang tumoy sa kadaugan,
pipila ka higayon nawad-an sa gana boot ko moundang na lamang,
sa kasakit nagping-it, nalup-og sa dalan, diyot na gyud mahikawan,
nag agulo ang tuhod ug tiilan apan dia ako hadool sa kalampusan,
gilantaw ko kadiyot ang nahiagomang mga pagsulay ning kinabuhi,
"mada pa'g smile!" ngadto sa kadaugan dia kadako sa kong tisngi!