***..

Kilom-kilom pa sa dihang misugod ang paninguha sa pangandoy,
inanay apan daw nahilis ang kadasig ug hangtod nagdungoyngoy,
pagkainita samtang naglatas ning kabukiran sa pag antos,
ang singot niuga na, ning panit nakamatikod sa init nga hapdos.

Mihangad sa langit ug mihangyo ug landong gikan sa panganod,
milantaw sa unahan nangitag kapahulayan nagsakit na ang tuhod,
pun-an pa sa kagutom ug kauhaw nga ganiha ra gibati,
daw nahubsan na sa kadasig, kakapoy ang nagpasulabi.

Midalikyat ako pagpahulay aron maulian ang nawala nga kusog,
mipaambit ug gamayng pag ampo hangtod nakatulog,
pipila ka mga gutlo nahinanok ug gidamgo ang kalampusan,
ania ako ning tahas diin takos akong makab-ot ang kadaugan.

Mingbukwas ako human nahibalik ang kapiskay ning kalawasan,
hataas kining tahas nga gidawat, humanon bisan sa kalisadanan,
ang bidlisiw ni haring adlaw mipadayag sa kanindot sa umaabot,
kining kalampusan gamay nalang ang kulang, ako na makab-ot!

Gibadlas ko ang habagatan nga puno sa kadasig sa dughan,
pagkaanindot sa Iyang buhat, hilabi na ang mga kabaybayonan,
may mga higayon mihunong ako aron kini matagamtam,
hinaot sa umaabot magpabilin kini ug dili mapasipad-an.

Pakigbisog sa mga dalan naglatas sa kabaybayonan ug kabukiran,
sama ning kinabuhi may maanindot, may maot usab matagamtaman,
mahinungdanon lamang mopadayon bisan sa mga pagsulay,
sa kinatumyan matagamtam ang katam-is sa gipangandihay!

Mahimo lamposon kining pagsulay luyo ning hilom kong pag-ampo,
makab-ot kining pangandoy kuyog ang pahiyom ug pagbakho,
wala'y sama ang kalampusan sa matinud-anon nga paninguha,
ngadto sa kinatapusang hugna, ilayat ko kining tanang himaya!